BIOGRAFIE: MARION – MILLY ( geplaatst maart 2009 )
Marion is mijn eigen naam, die veranderd werd in Milly Scott, nadat ik geauditeerd had voor de grote TOON HERMANS. Ik werd gecontracteerd voor zijn Show”Ballot 1”.
Mijn ontdekking door Toon Hermans was het begin van een langdurige, succesvolle carrière, die bijna 60 jaar zou duren.
Ik werd geboren te Den Helder, als mariniers dochter. Vader en Moeder hadden hun wieg in Suriname. Vader diende bij de Nederlandse Marine.
Op mijn 11e jaar kreeg ik pianolessen, een tijdje Conservatorium, had mijn amateursbandje, en wist met mijn 14e jaar geld te verdienen met mijn spelend en zingend talent. Mijn talent als zangeres was aanleiding om ongeveer door de hele wereld te suizen, met veel verlangen naar huis.
Ik had maar één impresario, de grootste: LOU VAN REES. Hij verzorgde de aanvragen, maand in maand uit, overal ter wereld in de Jazz of in nachtclubs. Totdat Henk van der Meijden in het Dagblad de Telegraaf aandacht besteedde aan het bericht dat een Nederlandse zangeres al jarenlang zong in Zweden. De VARA bood mij een contract aan voor “Zo is het toevallig ook nog een keer…..” (met Mies Bouwman, Yoka Baretty, Jan Blokker e.a.).
Daarna volgde mijn eerste eigen Tv-show: Scott in de Roos, met supergroot orkest en dansers, gevolgd door de serie van 9 Componistenshows met mij als centrale figuur.
Een jaar later werd ik afgevaardigd naar het Eurovisie Songfestival om voor Nederland de overwinning binnen te halen met het liedje “Fernando en Filipo”. In Nederland had ik hiermee de onbetwiste 1e prijs gehaald, dus alle ogen waren gericht op Milly Scott. Het was nog niet tot de mensen doorgedrongen dat ik de allereerste zwarte zangeres werd die meedeed aan een Songfestival. Nederland was redelijk “gewend” aan kleurlingen, maar vele landen daarbuiten absoluut niet. Uitzonderingen waren Engeland en Ierland. Van hen kreeg ik ieder 1 punt (dus 2 totaal) en van de rest kreeg ik NULLEN. Ik had weliswaar al 8 jaar voor TV, Radio en in de wereld opgetreden, met zeer grote successen, maar werd hier echter verpulverd. Mijn eerste aanvaring met Discriminatie was een feit! Het was 1967…..
Ik was in 1967 een zeer bekende, succesvolle JAZZ zangeres, die optrad met Louis van Dijk, de Skymasters, het Metropole-orkest, het Philharmonisch orkest, Boy Edgar’s Bigband, Dutch Swing College Band en had een maandelijkse uitzending met ons Zuid-Amerikaanse orkestje: “Ritmo Caliënte en 1 van de 8 van de Mies Bouman show. e.v.a..
Terwijl ik in Stockholm werkte, bezocht Quincy Jones met wel 8 leden van zijn orkest de club waar ik werkte. Hij hoorde mij zingen en nodigde mij, na een tegenbezoek in het legendarische JAZZ-MEKKA ”HARLEM”, uit om zijn tournee verder mee te maken als zangeres. Quincy Jones kreeg nog grotere bekendheid als de Music Director [MD] van de welbekende superstar :Michael Jackson e.v.a.. Ik heb deze aanbieding niet geaccepteerd, omdat ik dolgraag naar mijn zoontje wilde.
In Göteborg heb ik gejamd met Gerry Mulligan en leden van zijn orkest, ook al zo’n Jazz gigant en nu een zeer bekende legendarische musicus in de jazzscène. Na de 2 punten van het songfestival, ging het verder in de Musical “Sweet Charity” (met Jasperina de Jong –Ronnie Bierman e.v.a.] en daarna was ik ‘Vedette’ in de Snip en Snap Revue “Van Toen tot Thans”, met Willy Walden, Oase Rasmussen, Piet Muyselaer, Donald Jones, Lily Kok e.v.a. onderleiding van Rene Sleeswijk, in die jaren de grootste.
Ik kreeg in Londen vanwege die ene punt (van Engeland) en een topsingle “I’M LAUGHING UP THE SLEEVE”, een eigen BBC Radio-broadcasting: “Music round Midnight”. Trad op voor het Engelse Koningshuis tijdens een Royal Diner at the Dorchester Hotel en ontmoette in de volgende dagen Jimmy Hendrikx, en Tina en Ike Turner, die verderop in een Disco-club speelden. Ik heb in Engeland veel op TV en in clubs gewerkt maar voelde nog die hangover van het Songfestival in Luxemburg.
Westside Story in Duitsland als Anita, met grote cast in theaters van Berlijn t/m München, daarna Mahagony in Braunschweig, Het Despuut in de Haagsche Koninklijke Schouwburg, een eigen Nachtclubshow in Budapest en Monte Carlo, Productie in Nederland van Nonsens (met Nelly Freijda, Sylvia de Leur, Josine van Dalsum e.v.a.)De Lou van Burg show in Offenburg en vele optredens in grote Duitse Show programma’s. Ik werd nu gecontracteerd door een gigantisch Theater Künstler Agentur , die bekende artisten, Künstler , onder contract hadden zoals Rudy Carell , de Kessler Sisters , en alle grote bekende andere groten, ook Lou van Burg[Nederlander]. Zo liepen Rudy Carell en ik elkaar niet alleen in Nederland tegen het lijf. Groot Schip, die Duitse M.S. Europa, cruisend door de verdere wereld, China, Brazilië, Thailand, Filippijnen, Porno, Egypte, Afrika West – Senegal – Oostkust t/m Mombassa -Noorwegen en Finland.
Met artiesten: Catharina Valente, Iwan Rebroff, Margot Werner, Anneliese Rothenberger en vele anderen en op mijn laatste cruise een herbegroeting met Udo Jürgens, die ik tijdens het Songfestival in Luxemburg had ontmoet. Hij won toen met “Mercie Chérie”. Zijn dochter trouwde op dit schip. Mijn idee om te gaan studeren is tijdens deze reizen geboren, omdat ik vele mensen zag huilen tijdens de zondagmorgen dienst in de“Belvedère club”, boven in het schip, alwaar ik begeleid door de pianist van Ivan Rebroff, gospels zong .
Duitsers met hun oorlogsverleden…. Ik ben ook een oorlogsslachtoffer, Duitsland gaf mij mijn vader niet terug, ik was pas 9 en een half jaar oud, werd half wees, dus het leven begon toen al voor mij. De scheldkanonnades op straat: nikker, zwarte, enz. enz. Er was geen vader meer die mij kon beschermen.
Ik wilde, misschien door de gebeurtenissen die ik had meegemaakt vanaf mijn 6e jaar (mijn vaders verbranding, ernstig gewond door het bombardement op zijn schip), mensen gaan helpen. Na 2 bombardementen op Den Helder vertrokken we naar Amsterdam, het was 1940. Ik sla de persoonlijke ellende die ik mee mocht maken in dit leven over.
Ik ben in ieder geval juist door deze ervaringen en de integraties naar gezondheid, vitaliteit en innerlijke vrede en geluk een sterk mens geworden. Dus emotioneel stabiel.
