Noordhollands dagblad - Editie Schagen - September 2007
SOMMIGE KINDEREN HEBBEN EEN DUWTJE IN DE RUG NODIG
Westerland - De hoogtijdagen voor de Dolly Dots lagen in de jaren tachtig, maar bijna twintig jaar later, tijdens reünieconcerten, trok de band drie keer een vol Ahoy.
Oude liefde roest niet. De drie concerten in mei bewijzen dat de Dots nog steeds populair zijn. Voor Ria Brieffies uit Westerland maakt de Dolly Dot-periode onlosmakelijk deel uit van haar muzikale carrière. Als het al niet de kroon is op haar werk, dan toch wel de fonkelende diamant in het midden van de tiara. ,,Als ex-Dolly Dot was ik een verwend mormel geworden'', zegt ze lachend als ze terugkijkt op die periode. ,,Alles wat daarna kwam, was anders.''
Haar Westfriese accent heeft de uit Lutjebroek afkomstige Ria (geboren 23 februari 1957) allang al verloren tijdens de spraak- en zanglessen in Amsterdam, maar de nuchterheid is gebleven. Het roer ging een paar jaar geleden drastisch om. Ze ging in 2000 weer naar school en volgde een opleiding voor voetverzorging.
Podoloog
Inmiddels is ze afgestudeerd podoloog. Sinds 2001 heeft ze een eigen praktijk, sinds anderhalf jaar is ze daarmee gevestigd in het Gezondheidscentrum in Hippolytushoef.
Een paar jaar stond het muzikale pitje heel laag, maar inmiddels heeft ze er weer zin in. Zo toert ze met de Eighties Flashback Tour - in het gezelschap van Alides Hiddink, Forrest en Flair - de schouwburgen langs en zijn er plannen voor een volgende tournee. ,,Ik ben nu één keer in de drie weken een avond weg. Ik hoef niet meer elke week. Dat geeft me zoveel rust.''
Rust heeft ze volop in het dagelijkse leven en dat straalt ze ook uit. Met haar man Hans Oldersma - getrouwd in 1981 - woont ze sinds 1979 in Westerland en hij speelt bij zijn eigen band The Spoetniks. Haar kinderen Michael (19) en Melissa (13) zijn al wat ouder, dus die gaan inmiddels hun eigen gang.
Op haar elfde won Ria de Heintje Wedstrijd van het Noordhollands Dagblad. ,,Dat was een talentenwedstrijd voor jonge mensen. 's Ochtends stond ik nog op het ijs en 's middags deed ik mee. Het was allemaal op initiatief van mijn moeder, want ik hield me daar eigenlijk niet mee bezig. Achteraf neem ik het mijn moeder niet kwalijk dat ze me had opgegeven. Sommige kinderen hebben gewoon een duwtje in de rug nodig.''
Gewapend met een gitaar trad ze daarna op tijdens bruiloften en partijen. Samen met een kleurrijk gezelschap bracht ze een avondvullend programma. De opbrengst ging naar Brazilië. ,,Ik speelde op mijn gitaar en ik weet dat er ook een Duo de Graaf was. Dat was een echtpaar, zij speelde orgel en hij drumde. Er was ook een paragnost bij die goochelde en daar was ik een beetje bang van. Ik dacht dat die mijn gedachten kon lezen, dus ik wilde nooit naast 'm zitten.''
Venus Five
Vanaf haar dertiende volgde ze zangles en op haar vijftiende werd ze gevraagd voor Venus Five, dat daarna werd omgedoopt tot Sonja's Venus Five. ,,Waarom geen Ria's Venus Five? Geen idee. Ik vond het wel mooi. Jongelui krijgen als ze vijftien zijn en uitgaan een tijd mee van hun ouders. In mijn geval had dat geen nut, want ik stond dan nog te zingen op het podium.''
Geen kwaad woord over de Venus Five waar ze veel ervaring op deed. Maar op een gegeven moment was ze toe aan een nieuwe uitdaging en vond die in Friends. ,,In 1976 heb ik een zwaar ongeluk gehad met onze bassist Sjaak Breed, met wie ik in de auto zat. Hij is daarbij overleden en ik lag drie weken in het ziekenhuis met een hoofdwond.''
Voor de band was deze zware slag het begin van het einde. ,,Een jaar later kreeg ik het aanbod om bij The Vips te gaan zingen en dat leek me wel wat.''
In deze periode leerde ze ook Angela Groothuizen kennen, die toen bij Howling Hurricane zong. Toen producers Peter van Asten en Richard Dubois in 1978 op zoek waren naar de leden voor een nog te formeren meidengroep benaderden zij Angela Groothuizen. Die op haar beurt dus Ria aandroeg als lid. Samen met Angéla Kramers, Esther Oosterbeek, Patty Zomer en Anita Heilker zouden ze bijna tien jaar lang bekend staan als de Dolly Dots.
Deze groep, de Dolly Dots, groeide al snel uit tot één van Nederlands populairste popgroepen. Met het nummer Love Me Just A Little Bit More, waarin Brieffies de lead-zang voor haar rekening nam, stond de groep 11 weken lang op nummer 1 in de Nederlandse hitparade.
Nadat de Dolly Dots in 1988 uit elkaar gingen, zette Brieffies haar zangcarrière alleen voort. In 1989 bracht zij een duet uit met zanger Glenn Medeiros en later trad ze op met haar eigen jazz-band, het Ria Brieffies Kwintet.
wo 22 jul 2009, 06:00
Overleden in bijzijn gezin...
Ria Brieffies verliest strijd
door Mariët Oosterwijk
In mei genoot Ria nog met gezin en vrienden van een achtdaagse vakantie in het Turkse Bodrum. Nog één keer naar het haar zo geliefde Turkije, dát was één van haar grootste wensen. De artsen hadden geconstateerd dat het aantal kankercellen was afgenomen en Ria voelde zich ook daadwerkelijk beter. Maar de afgelopen weken ging het zienderogen achteruit. Angela: „We zijn dankbaar dat het voorbij is.”
Angela Groothuizen, Esther Oosterbeek, Patty Zomer, Angéla Kramers en Anita Heilker komen allemaal terug van vakantie om hun Ria de laatste eer te bewijzen. De overgebleven Dots zijn diep geraakt door het overlijden. Ze bezochten Ria als ze in het ziekenhuis haar chemo kreeg: „We zullen haar verschrikkelijk missen. We troosten ons met de gedachte dat Ria zoveel moois gedaan heeft, en voor zoveel mensen iets speciaals betekende.”
De Dots waren vorig jaar nog op Goodbye for now tour. Tijdens die tour sloeg het noodlot toe. Ria voelde zich al een maand moe en uitgeput, en zelfs het zingen ging niet lekker meer. Half november werd ze met ademhalingsproblemen opgenomen in het ziekenhuis in Den Helder. Diagnose: longkanker. Nog vóór de kerstdagen begon ze met chemo en een testmedicijn.
Esther vertelde toen op deze pagina: „Ze was flink ziek van de chemokuur. Om haar zo veel mogelijk rust te gunnen, bel ik haar niet, maar smsen we geregeld. Ze liet weten dat de kerstdagen ’niet prettig’ waren geweest.”
Ook de andere Dots speelden direct een belangrijke rol. Zo zaten Angela en Patty meteen samen met Ria’s echtgenoot aan het ziekbed en beurden ze gezamenlijk Ria op, die de moed in eerste instantie had opgegeven. Ze verhuisde van het streekziekenhuis, waar het somberste scenario was geschetst, naar het VU in Amsterdam, waar de artsen optimistischer waren. Chemo mocht dan wel geen kans bieden op genezing, en de tumor zou niet verwijderd kunnen worden, behandelingen zouden wel degelijk levensverlengend en pijnbestrijdend werk kunnen leveren. In eerste instantie reageerde Ria nauwelijks op de chemo. Ook had ze veel vocht achter haar longen.
De artsen stapten over op een ander soort en het vocht werd weggehaald. Vanaf dat moment, in maart, knapte Ria weer wat op. Zo vertelde Dot Esther: „Doordat vocht is weg gehaald heeft ze het niet meer zo benauwd. Ze vertelde dat ze niet zo ziek was als eerder.” De ziekte leek zich inderdaad te stabiliseren. Haar haar begon weer een beetje te groeien, haar smaak kwam terug en ze kwam weer wat aan. Ze begon zelfs weer een beetje aan de toekomst te denken.
In april was een zichtbaar opgeknapte Ria, ter ere van zestig jaar kankerbestrijding, samen met de vijf andere Dots te gast bij Ivo Niehe. Zelf zag ze die tv-deelname als afsluiting van haar patiënt zijn. Openhartig vertelde ze over de maand waarin de diagnose werd gesteld: „Ik was dodelijk vermoeid, begon minder te eten. Af te vallen. Toen zei mijn man ’we gaan bloed prikken’. Op Sint-Maarten, 11 november, ben ik in elkaar gestort en in een rolstoel naar de eerste hulp gereden.”
Het leek er in april nog op dat er een behandeling mogelijk was. „Ik moet nog één kuur maar ik ga voor twee. Het is een ’heavy prognose’. Verder wil ik niet kijken, ik ben een positief ingesteld iemand. Altijd al geweest. Ik ga straks op vakantie met de familie. En dat hoop ik nog honderd keer te doen.”
Toch had ze vlak voor het KWF Gala gedacht dat het weer mis was. „Mijn hele nek was opgezwollen en ik meende allemaal knobbels te voelen. Voor de zekerheid werd er een echo gemaakt van mijn nek. En daaruit bleek dat ik trombose heb. Niet leuk, wel overzichtelijk. Ik moet mezelf nu dagelijks in mijn been prikken”, vertelde ze opgelucht. Maar ook ergens anders in de familie sloeg het noodlot toe; eind april overleed Ria’s schoonzusje vrij plotseling aan dezelfde vreselijke ziekte. Twee jaar geleden had ze nog succesvol een nier gekregen van haar broer Hans, de man van Ria…
De tijd waarin Ria moest wachten op een volgende kuur, besloeg zes weken. Een periode waarin ze lekker op vakantie ging. Haar behandelend professor kon niets zeggen over de toekomst. Maar na de vakantie voelde ze zich moe en futloos. Er werd een scan gemaakt en haar vrees werd werkelijkheid; tijdens de rustpauze bleek de tumor te zijn gegroeid.
Ria was zo verzwakt dat een bloedtransfusie noodzakelijk bleek. Ondertussen was haar podologiepraktijk al te koop gezet. Daarvóór was de praktijk van de zangeres in verband met haar ziekte al langere tijd gesloten. Omdat Ria het niet fijn vond als haar echtgenoot niet thuis was, had ook Hans zijn werkzaamheden als tuinarchitect even neergelegd.
Als de bloedtransfusie niets zou doen, zou een chemokuur absoluut geen zin meer hebben. Eind deze maand zou worden besloten of ze genoeg was aangesterkt. Dat moment heeft Ria niet meer mogen meemaken. Momenteel ligt ze opgebaard op de veranda van hun huis, opgemaakt door Dolly Dot Esther. De begrafenis vindt aanstaande zaterdag plaats.