Bron: Noordhollands Dagblad -Editie Schagen - September 2007 - zie ook www.labloemen.nl
KARIN BLOEMEN TROUW AAN ZICHZELF EN SCHAGEN
Amsterdam - Het begon allemaal op de Schager Markt. Anderhalf jaar oud stond zij al voor een groot publiek. Inmiddels is Karin Bloemen, de vrouw die zo heel erg trouw bleef aan zichzelf, een van de veelzijdige artiesten van dit land. Van alle markten thuis dus.
Wat heeft ze allemaal al niet gedaan, dat gekke mens uit Schagen? Ze trad op in musicals (De zoon van Louis Davids), ze is filmactrice (De IJssalon), deed radio (Spijkers met koppen), was talloze malen te zien op tv, had ook eigen tv-shows (Bloemen voor, Karin), maakte deel uit van Purper, schreef columns en boeken (Een schizofreen is nooit alleen, Nooit Meer Buitenspel), gaf concerten in Paradiso en schittert voortdurend in eigen theatershows. Volgende week komt haar nieuwe cd Muse uit.
Veelzijdig
Haar veelzijdigheid werd al vroeg erkend, zoals blijkt uit de motivering van de jury bij de Pall Mall Exportpijs, die zij op 24-jarige leeftijd ontving: ,,'De jury is van mening dat Karin's professionele uitstraling, haar dans- en acteertalent en haar bijzondere vocale capaciteiten een unieke combinatie vormen.' Natuurlijk je moet er erg hard voor werken. Je moet niet de fout maken dat je denkt, dat je met een goed nummer al een geslaagd artiest ben. Ik herinner me nog goed, dat Gerard Joling en ik het er in onze beginperiode wel eens over hadden. Wanneer zou het nu afgelopen zijn? Wanneer komt het zwarte gat? Daar waren we toen nog bang voor. Inmiddels weet je dat er iedere keer weer iets anders kan komen. Al moet je daarvoor natuurlijk wel heel serieus met je vak bezig zijn'', aldus de diva. ,,Diva? Ik een diva?! Dat zegt iedereen nu maar. Maar wat is een diva?'' We proberen het: een artiest met een bovengemiddelde uitstraling. ,,Ja, als je het zo zegt, dan ben ik een diva.'' Bloemen is weer heel erg zichzelf, zoekt in het gesprek vaak het West-Fries. ,,Ja, mijn knecht, ik heb nog veel binding met Schagen. Mijn moeder, mijn zus en mijn broer wonen er. Ik kom er nog een paar keer per jaar. Niet vaker, er liggen daar voor mij natuurlijk niet alleen mooie herinneringen. Ik ben een tijd geleden nog wel met een van mijn kinderen bij de optocht geweest. Weet je wel, heel stiekem een plekje vinden tussen de mensen. De Folklore-optocht, die blijft boeien Ik zou overigens graag nog een keer optreden in Schagen. Al was het maar voor al die mensen, die mij hebben geholpen of geïnspireerd. Het gaat me daarbij absoluut niet om het geld. Al zou het voor niets moeten; als het publiek dan ook maar gratis entree heeft.'' Bloemen in Schagen? ,,Het is al weer lang geleden dat ik een optreden in Schagen had. Den Helder en Alkmaar, dat wel. Ik herinner me het Schager Gala in Igesz. Heb ik nog gezongen met mijn broer Gerrti en Ouwe Jongens Krentenbrood. En het Popweekeinde natuurlijk met Gerard Joling. Het is jammer dat er in de stad weinig geschikte accommodaties zijn, waar ik kan optreden. Bij een show wil ik namelijk voor het hele publiek goed zichtbaar zijn.'' Het onderwerp verplaatst zich naar de kleding van de artieste: ,,Die kleding past bij mij. Ik zou niet in gewone confectiekleding kunnen optreden. Dat voelt voor mij niet goed.''
Folklore
Maar, nu de gelegenheid zich voordoet blijft Schagen voor praatstof zorgen: ,,Staat die eerste presentator van de Folklore eigenlijk in jullie top-50? Oh ja, ome Gert Pater. Volgens mij een echte artiest. Die man kon het zo mooi brengen. Ik heb ook hele mooie herinneringen aan Rina Way, de balletdanseres. Ze was een voorbeeld. Zo wilde ik ook worden. En natuurlijk denk ik aan de RSG. Ik heb daar onder anderen gezongen met Joke Bos en Hanny Euser. Driestemmig. Dat klonk, dat wil je niet weten. Prachtig, inspirerend. Saskia en Serge waren ook belangrijk. Zij vormden het bewijs dat een topcarrière haalbaar was voor mensen uit Schagen. Het lag binnen je vizier. En vergeet Thom de Graaf niet, de zangleraar. Hij heeft mij van alles laten zingen. Mozart, Italiaanse componisten, veel klassiek. Grensverleggend. Ik vergeet nooit dat ik in het Scagon 'Koningin van de Nacht' heb gezongen. En natuurlijk hebben Gerard en ik veel aan elkaar gehad. Dansen en swingen in de disco. Een hoogtepunt: ik was al een paar jaren bekend, toen Gerard me belde. Ik zat in New York. 'Ik sta nummer een!', riep hij. Ik dacht eerst dat hij een geintje maakte. Maar het was serieus. 'Love is in your eyes'. We hadden het allebei gemaakt. Zo voelde dat toen. Een heerlijk moment.''
benefietsingle gemaakt voor de slachtoffers van de zeebeving in Zuidoost-Azië, ingezongen door een grote groep Nederlandse artiesten; de tekst is van Karin Bloemen